اوریون یک بیماری ویروسی است که در اثر ویروس اوریون ایجاد می شود. علائم و نشانه های اولیه اغلب شامل تب ، درد عضلانی ، سردرد ، اشتهای ضعیف و احساس ناخوشایند است. این معمولاً با تورم دردناک یک یا هر دو غده بزاقی پاروتید دنبال می شود. علائم معمولاً 16 تا 18 روز پس از قرار گرفتن در معرض رخ می دهد و پس از 7 تا 10 روز برطرف می شود. علائم اغلب در بزرگسالان شدیدتر از کودکان است. حدود یک سوم از افراد دارای علائم خفیف یا فاقد علائم هستند. عوارض ممکن است شامل مننژیت (15٪) ، پانکراتیت (4٪) ، التهاب قلب ، ناشنوایی دائمی و التهاب بیضه باشد که به طور غیر معمول منجر به ناباروری می شود. ممکن است زنان دچار تورم تخمدان شوند ، اما این باعث افزایش خطر ناباروری نمی شود.
اوریون بسیار مسری است و به سرعت در بین افرادی که در مناطق نزدیک زندگی می کنند گسترش می یابد. ویروس توسط قطرات تنفسی یا تماس مستقیم با فرد آلوده منتقل می شود. فقط انسان این بیماری را دریافت و گسترش می دهد. افراد از حدود 7 روز قبل از شروع التهاب پاروتید تا حدود 8 روز پس از عفونت آلوده هستند. هنگامی که عفونت دوره خود را طی کرد ، فرد به طور معمول از زندگی مصون است. ضد عفونی امکان پذیر است ، اما عفونت متعاقب آن خفیف است. تشخیص این بیماری معمولاً به دلیل تورم پاروتید مشکوک است و با جداسازی ویروس بر روی سواب مجاری پاروتید ، می توان آن را تأیید کرد. آزمایش آنتی بادی های IgM در خون بسیار ساده است و ممکن است مفید باشد. با این حال ، می تواند در کسانی که واکسینه شده اند به طور منفی کاذب کند.
اوریون توسط دو دوز واکسن اوریون قابل پیشگیری است. بیشتر کشورهای توسعه یافته آن را در برنامه های واکسیناسیون خود ، اغلب بهمراه واکسن سرخک ، سرخچه و واریسلا شامل می کنند. کشورهایی که میزان ایمن سازی کمی دارند ، ممکن است شاهد افزایش موارد در گروه های سنی بالاتر و در نتیجه پیامدهای بدتر باشند. هیچ درمانی خاص مشخص نیست. تلاش ها شامل کنترل علائم با داروهای ضد درد مانند پاراستامول (استامینوفن) است. ایمونوگلوبولین داخل وریدی ممکن است در برخی از عوارض مفید باشد. در صورت بروز مننژیت یا پانکراتیت ، بستری شدن در بیمارستان ممکن است لازم باشد. از هر 10،000 نفر که آلوده هستند می میرند.
بدون ایمن سازی ، حدود 1/0 تا 1.0 درصد از جمعیت در هر سال مبتلا می شوند. واکسیناسیون گسترده منجر به کاهش بیش از 90٪ نرخ بیماری شده است. اوریون در کشورهای در حال توسعه رایج است ، جایی که واکسیناسیون کمتر متداول است. با این حال ، شیوع آن هنوز هم در یک جمعیت واکسینه شده ممکن است رخ دهد. پیش از معرفی واکسن ، اوریون یک بیماری شایع کودکان در سراسر جهان بود. شیوع بیشتر بیماری به طور معمول هر 2 تا 5 سال رخ می دهد. كودكان بین 5 تا 9 سال بیشترین آسیب را داشتند. در بین جمعیت واکسینه شده ، افراد در اوایل دهه 20 غالباً مبتلا هستند. در اطراف خط استوا اغلب در تمام سال رخ می دهد ، در حالی که در مناطق شمالی تر و جنوبی تر جهان ، در زمستان و بهار بیشتر دیده می شود. تورم دردناک غدد پاروتید و بیضه توسط بقراط در قرن پنجم قبل از میلاد توصیف شده است.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت: